161 rocznica Bitwy pod Golczowicami

    22 kwietnia 1863 roku pod Golczowicami stoczona została bitwa pomiędzy oddziałem kpt. Anastazego Mossakowskiego a rosyjskim oddziałem jazdy i rotą piechoty dowodzoną przez rosyjskiego księcia generała majora Aleksandra Szachowskiego, naczelnika wojennego powiatu olkuskiego. Oddział kpt. Mossakowskiego po przekroczeniu granicy zaboru austriackiego i rosyjskiego w okolicach Gorenic, ominął Olkusz, który pierwotnie planowano zdobyć i pomaszerował dalej na północ z zamiarem połączenia się z oddziałem kpt. Józefa Oxińskiego. Wojska powstańcze zatrzymały się w karczmie pod Golczowicami, gdzie planowali odpocząć. W południe 22 kwietnia powstańcy odpoczywający przy karczmie zostali zaatakowani przez rosyjską rotę piechoty oraz oddział jazdy. Siły powstańcze złożone z kompanii strzelców kpt. Wiesnera, kompanii strzelców kpt. Franciszka Skąpskiego, kosynierów Miszewskiego oraz jazdy Józefa Miernickiego odparły rosyjskie uderzenie, odrzuciły je i po ataku na bagnety rozbiły przeciwnika. Po przybyciu z Olkusza rosyjskich posiłków z armatami, kpt. Mossakowski nie przyjął bitwy i poprowadził oddział przez Godawicę, w kierunku Łaz i Żarek. Bitwa pod Golczowicami była jedną z niewielu zwycięskich potyczek powstańców stoczonych w trakcie proklamowanego w dniu 22 stycznia 1863 roku przez Tymczasowy Rząd Narodowy Powstania Styczniowego. Było to największe powstanie narodowe, w którym sprzeciwiono się władzom carskim. Powstanie Styczniowe będące ostatnim zrywem narodowowyzwoleńczym Polaków w XIX w., podobnie jak poprzednie próby odzyskania niepodległości, zakończyło się klęską. Tysiące Polaków wywieziono na Syberię, nastąpiła rusyfikacja kraju oraz zlikwidowano odrębność Królestwa Polskiego, powołując na jego miejsce Kraj Nadwiślański.  Pragnienie ocalenia choćby odrobiny niezależności popychało polityków i społeczeństwo polskie do ofiar, bez których być może dzisiaj Polski nie byłoby na mapie Europy. Mimo niezliczonych przeszkód społeczeństwo polskie potrafiło przetrwać okres niewoli rozbiorowej, a zachowując ducha narodowego i wiarę – odzyskać po 123 latach niepodległość.

161 rocznica Bitwy pod Golczowicami „…
O, Panie! Panie! Ze zgrozą świata!
Okropne dzieje przyniósł nam czas;
Syn zabił ojca, brat zabił brata,
Mnóstwo Kainów jest pośród nas.
Ależ o Panie! Oni niewinni,
Choć naszą przyszłość cofnęli wstecz,
Inni szatani byli tam czynni,
O, karaj rękę, nie ślepy miecz!
….”.

[Kornel Ujejski „Z dymem pożarów”]

     Corocznym zwyczajem, pielęgnując pamięć o wydarzeniach sprzed lat, w sobotę 15 czerwca 2024 roku w Golczowicach zorganizowane zostały przez Wójta Gminy Klucze, Gminny Ośrodek Kultury w Kluczach, Sołtys i Rada Sołecka Golczowic oraz KGW w Golczowicach obchody 161 rocznicy Bitwy pod Golczowicami. Obchody rozpoczęły się od złożenia kwiatów pod drewnianym krzyżem z pamiątkowym obeliskiem upamiętniającym zwycięska bitwę stoczoną pod Golczowicami przez delegacje poselskie, samorządowe oraz reprezentujące inne organizacje. Następnie miał miejsce przemarsz na plac przy świetlicy wiejskiej, gdzie odbyły się główne uroczystości. Uroczystości rozpoczęły się od uroczystej Mszy św. oprawionej w intencji Ojczyzny i poległych powstańców, której przewodził proboszcz Parafii pw. św. Stanisława BM w Cieślinie ks. Mariusz Wróbel. W wygłoszonej homilii powrócił on do historii tamtych dni, historii która winna być naszą pamięcią, naszą zbiorową pamięcią. Po skończonej Liturgii rozpoczęła się część artystyczna uroczystości, w trakcie której wystąpił zespół „Ziemia Kluczewska” z GOK w Kluczach. Repertuar występu opierał się na pieśniach patriotycznych, które jeszcze bardziej oddawały podniosły charakter obchodów. Po występie artystycznym miała miejsce rekonstrukcja historyczna przywołująca obrazy sprzed 161 lat, z czasów gdy rozegrała się bitwa pod Golczowicami. Całość wydarzenia zwieńczył piknik rodzinny z atrakcjami oraz poczęstunkiem dla dorosłych i dzieci.   

===================

Zdjęcia z obchodów 161 rocznicy Bitwy pod Golczowicami do obejrzenia w Galerii Zdjęć.