Słońce jest coraz niżej na horyzoncie, dni są coraz bardziej ponure i szare. Wszyscy oczekujemy na jasność, na światło – podobnie jak na przyjście Jezusa, który jest prawdziwym Światłem świata. Adwent to wyjątkowy czas dla chrześcijan. Słowo adwent pochodzące z języka łacińskiego „adventus”, oznacza bowiem przyjście, przybycie. Jest to czas oczekiwania na przyjście Jezusa. Oczekiwanie to powinno rodzić w nas radość, gdyż jest oczekiwaniem na przyjście Chrystusa Pana. Dlatego też Adwent jest nie tyle czasem pokuty, ile raczej czasem pobożnego i radosnego oczekiwania. Religijny sens Adwentu dla człowieka wierzącego stanowi ważny element indywidualnego przygotowania się na nieuniknione spotkanie z Chrystusem Panem. Okres Adwentu na podwójny wymiar, zawiera w sobie podwójne przesłanie. Jest on liturgicznym okresem przygotowania się do przeżycia uroczystości Narodzenia Pańskiego, przez którą wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. Jednocześnie jest to okres, w którym przez wspomnienie pierwszego przyjścia Chrystusa, kierujemy dusze ku oczekiwaniu na Jego powtórne przyjście na końcu czasów. Stąd też okres adwentu określamy czasem pobożnego, aktywnego i radosnego oczekiwania. Idee adwentowe: narodzenie Syna Bożego i wyczekiwanie drugiego Jego przyjścia podzieliły Adwent na dwie części, gdzie dzień 17 grudnia stanowi granicę tego podziału.
Przez okres adwentu towarzyszą nam: Najświętsza Maryja Panna – patronka adwentowego czuwania, prorok Izajasz – zapowiadający przyjście Jezusa Zbawiciela oraz św. Jan Chrzciciel – który przygotowuje bezpośrednio na przyjście Mesjasza. W Adwencie Kościół czci szczególnie Maryję poprzez Mszę św. zwaną Roratami. Nazwa ta pochodzi od pierwszych słów pieśni na wejście: „Rorate coeli, desuper…” („Niebiosa rosę spuśćcie…”). Rosa z nieba wyobraża łaskę, którą przyniósł Zbawiciel. Jak niemożliwe jest życie na ziemi bez wody, tak niemożliwe jest życie i rozwój duchowy bez łaski. Msza św. roratnia odprawiana była zazwyczaj przed świtem jako znak, że na świecie panowały ciemności grzechu, zanim przyszedł Chrystus – Światłość prawdziwa. Wspomnienie rzeczy ostatecznych, czuwanie, podkreśla dodatkowo pora nocna; zapalone lampy mogą oznaczać lampy mądrych panien oczekujących na oblubieńca (Mt. 25, 1-13). Dlatego obecnie Roraty często odprawia się także o zmroku. Adwent przypomina nam, że całe nasze życie jest czekaniem. Zawsze do czegoś dążymy. Człowiek, który w życiu już na nic nie czeka jest nieszczęśliwy. Nasze życie staje się piękne, dlatego, że jest czekaniem, jest dążeniem do czegoś, czekaniem na Kogoś, czekaniem na przychodzącego Chrystusa. To czekanie wierni najwymowniej wyrażają, na Roratach. Dzieci przynoszą oświetlone lampki. Poza tym w kościele pojawiają się jeszcze inne symbole adwentowe.
Kiedy widzimy księdza ubranego w fioletowy ornat, rozumiemy, że rozpoczęliśmy czas pokuty. Musimy jednak pamiętać, że adwent to nie czas umartwienia, ale czas radosnego oczekiwania na przyjście Jezusa, który wzywa nas do odnowy naszego życia. To czas radości. Kolor fioletowy to kolor zadumy, ponieważ adwent zachęca nas bo refleksji nad życiem, nad sobą, nad swoim postępowaniem. Adwent jest okresem nadziei, ale także tęsknoty wynikającej z faktu oczekiwania na spotkanie z przyjacielem Jezusem Chrystusem.
Przeżywanie Adwentu powinno nas mobilizować do uporządkowania swego wnętrza tak, aby powitać Pana czystym sercem. Każdy Adwent to czas nawrócenia, by jeszcze raz, ale już głębiej i pełniej, przebyć drogę Jezusa, która jest drogą Kościoła w rozpoczynającym się roku liturgicznym.
W naszym kościele parafialnym przez cały Adwent w postawę wyczekiwania na przyjście Emmanuela w tajemnicy Jego narodzenia wprowadzać będą nas Roraty, które odprawiane będą od poniedziałku do soboty o godz.17:00 (we wtorki o godz. 7:00).
Nie zmarnuj szansy, aby jeszcze mocniej umocnić się w wierze i godnie przygotować się na przyjście Pana. Postaraj się przeżyć Adwent najlepiej jak tylko potrafisz!