Tradycyjnie w pierwszy czwartek po Uroczystości Trójcy Przenajświętszej, 60 dni po Wielkanocy obchodzimy Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej (w tradycji ludowej zwanego Bożym Ciałem). Uroczystość ta jest wspomnieniem Ostatniej Wieczerzy i Przeistoczenia chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa.
Boże Ciało to jedno z głównych świąt obchodzonych w Kościele katolickim, sięgające swoimi korzeniami do przełomu XI i XII wieku. Z procesją Bożego Ciała na terenie Polski spotykamy się już w XIV wieku w Płocku i we Wrocławiu, zaś po raz pierwszy wprowadził tę uroczystość biskup Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej, zaś pod koniec XIV wieku było obchodzone już we wszystkich diecezjach. W 1420 roku na synodzie gnieźnieńskim uznano uroczystość za powszechną, obchodzoną we wszystkich kościołach w państwie. Od końca XV w. przy okazji tego święta udzielano błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Procesje eucharystyczne w dniu Bożego Ciała wprowadzono nieco później niż samo święto. Pierwszym śladem ich istnienia jest wzmianka o uroczystej procesji przed sumą w Kolonii w latach 1265-75, zaś w Polsce pierwsze procesje eucharystyczne zaczęto odprawiać w XIV wieku, w Płocku i we Wrocławiu. Od wieku XVI wprowadzono zwyczaj śpiewania Ewangelii przy czterech ołtarzach. Istnieje on do dnia dzisiejszego. Do roku 1955 obowiązywała oktawa Bożego Ciała. Na prośbę Episkopatu Polski w Polsce został zachowany zwyczaj obchodzenia oktawy, choć nie ma ona już charakteru liturgicznego.
 |
„Odebraliśmy Mu tron na niebiosach i insygnia władzy – i nic się nie stało – mówimy. Już Go nie potrzebujemy. Jesteśmy samodzielni. Dajemy sobie radę bez Niego. Podśmiewamy się z Jego wszechmocy, potęgi, mądrości – z Jego obecności. Piszemy Jego imię małą literą. Zagarnęliśmy Mu święte słowa, używane dotąd w modlitwach i nabożeństwach, wplatając je z satysfakcją w teksty codzienne, a nawet dwuznaczne, wulgarne i brudne. Wymawiamy słowa bluźniercze: początkowo nieśmiało, potem coraz głośniej, coraz bardziej zwysięsko. I odkrywamy z entuzjazmem, że nie ma nic świętego. Odrzuciliśmy Jego tablice przykazań jako anachroniczny zabytek. Wyśmialiśmy słowa „cnota”, „świętość”. To, co było dotąd uważane za tragedię grzechu, przyjmujemy teraz ze wzruszeniem ramion albo wprost z uśmiechem. Żartujemy z piekła i czyśćca. Perspektywa nieba nas nie zachwyca. Stwierdzamy, że uwolniliśmy się. Że wreszcie jesteśmy wolnymi ludźmi. I mówimy triumfalnie, że nic nam się nie stało. Grom na nas nie spadł. Potop nas nie zatopił. Ogień nas nie spalił – mówimy.” [ks. M. Maliński „I zastanie dom wasz pusty” – ze zbioru „Chodzący po morzu”] |
Boże Ciało to święto Eucharystii, sakramentu, w którym Jezus pozostawił nam żywą pamiątkę swej Paschy, najważniejszego wydarzenia w dziejach ludzkości. W dniu tym wierni gromadzą się wokół Najświętszego Sakramentu, by Go adorować, wychodzą na ulice, by Mu towarzyszyć, idąc w procesji, i w wielu gestach pobożności wyrażają wiarę w żyjącego Chrystusa i radość z Jego obecności. Uroczystość ta jest niezwykle wymownym świadectwem prawdy, że Pan Jezus, ukrzyżowany i zmartwychwstały, nadal idzie po drogach świata i przez tę swoją „wędrowną” obecność przewodzi pielgrzymce kolejnych pokoleń chrześcijan: umacnia wiarę, nadzieję i miłość; pociesza w utrapieniach; podtrzymuje w dążeniu do sprawiedliwości i pokoju. Przez uczestnictwo w niej dajemy świadectwo naszej wiary, pokazujemy, że nie wstydzimy się naszego Boga.
Uroczysta procesja Bożego Ciała rozpocznie się w naszej parafii w czwartek 11 czerwca 2020 roku, bezpośrednio po Mszy św. odprawianej o godz. 9:00 i skieruje się ulicą Jurajską w kierunku Kwaśniowa. Ołtarze poszczególne miejscowości przygotowują w tradycyjnie ustalonych miejscach, zaś do udziału w procesji zapraszana jest cała asysta: panie z Kół Gospodyń Wiejskich, strażacy, mężczyźni do niesienia chorągwi, dziewczynki do sypania kwiatów, ministranci oraz wszyscy wierni.
Zdjęcia z tegorocznej procesji Bożego Ciała oraz z uroczystości zakończenia oktawy Bożego Ciała do obejrzenia w Galerii Zdjęć.