Maj to dla wielu najpiękniejszy miesiąc w roku, zaś w Kościele to okres szczególnej czci Matki Bożej. „Jest to miesiąc, w którym ze świątyń i z domów prywatnych, kierowane jest do Maryi najgorętsze i najczulsze uwielbienie, płynące prosto z serca. Jest to również miesiąc, w którym z Jej tronu spływają do nas najhojniejsze i najobfitsze dary Bożego Miłosierdzia.” ( Paweł VI). To właśnie w maju gromadzimy się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach przydrożnych by odprawiać Nabożeństwa Majowe, zwane potocznie majówkami. Podczas tych nabożeństw odmawia się lub odśpiewuje Litanię Loretańską (będącą hymnem na cześć Maryi) oraz modlitwę „Pod Twoją obronę”. Modlitwom tym towarzyszą przepiękne w swojej treści i melodyjności pieśni poświęcone Matce Bożej. W niektórych miejscowościach, zgodnie z przyjętą tradycją, w czasie tych nabożeństw czytane są rozważania, zaś zgromadzeni wierni odmawiają także Różaniec Święty, a całość często kończą Apelem Jasnogórskim. Na zakończenie nabożeństw majowych w kościołach udzielane jest błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Modlitwy majowe zmienią nie tylko nasze serca, ale także nasz krajobraz: w maju przydrożne kapliczki, figury Matki Bożej rozsiane w tysiącach miejsc przystrajane są kwiatami, wieńcami; przy nich gromadzą się wierni, by modlić się, śpiewać.
 |
„Już majowe świecą zorze. Przed Obrazem świeże kwiaty Dla Maryi złóż w pokorze, Lecz kwiat inny ślij w zaświaty. Kwiat nadziei, kwiat miłości, Co się w duszy twej rozwinął, Daj go Matce, aby w złości Świata tego nie zaginął. Powierz Matce kwiat ten drogi, By go brudy nie splamiły, Aby bujne świata głogi Tego kwiatu nie zgłuszyły. Wszystkie myśli, wszystkie słowa, Pod straż dobrej oddaj Matki, Ona wiernie ci przechowa Te majowe duszy kwiatki. Ona czuwać będzie stale, By twe serce wiarą biło, A na wierze, jak na skale, Życie bujnie się krzewiło. Ona czuwać będzie wiernie, By miłości świętej siła, Jako słońce, czynnie, wiernie, W duszy twej się promieniła.” [Karol Antoniewicz „Już majowe” (1895)] |
Historia Nabożeństw Majowych sięga V wieku, gdy to na Wschodzie ludzie zaczęli się gromadzić i śpiewać pieśni na cześć Matki Bożej. W Kościele zachodnim dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstał pomysł, aby miesiąc maj poświęcić Maryi. Papież Pius VII formalnie zatwierdził Nabożeństwo Majowe w 1815 roku. W Polsce zaś pierwsze Nabożeństwo Majowe wprowadzili w 1838 roku jezuici w Tarnopolu (inne źródła wskazują na 1837 rok i kościół Świętego Krzyża w Warszawie), zaś po około 30 latach stało się ono popularne w całym kraju.
W czasach obecnych, gdy nasza wiara tak często wystawiana jest na próbę różnorodnych pokus, gdy jej fundamenty podkopywane są przez wrogów Kościoła, gdy człowieka dosięga zwątpienie, potrzebne są zdecydowane świadectwa. W tych wymagających od człowieka zdecydowanej deklaracji czasach z pomocą przychodzi Matka Boska. Matka Boska nie pozostaje nigdy głucha na wołanie i płacz swoich dzieci. Zawsze cierpliwie wysłuchuje ich, by przez swoje wstawiennictwo i orędowanie wyjednać u Chrystusa łaskę zmiłowania i odwrócenia niedoli. „Szczęśliwy, kto się do Matki uciecze” – zapewniają słowa przepięknej pieśni maryjnej. Przy przydrożnym krzyżu bądź kapliczce nie potrzeba wzniosłych kazań, uczonych rozpraw, patosu, aby dotrzeć do Jej Serca. Tam, gdzie sklepieniem jest niebo, a organami – majowy wiatr i ptasi śpiew, najłatwiej jest otworzyć się przed Matką, „u której serce otwarte każdemu”.
Nabożeństwo Majowe w naszym kościele codziennie w miesiącu maju – w dni powszednie o godz. 18:00, zaś w niedziele bezpośrednio po popołudniowej Mszy św. odprawianej o godz. 16:00.