15 sierpnia obchodzić będziemy w całym Kościele katolickim święto Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny – w polskiej tradycji znane jako Święto Matki Boskiej Zielnej. Jest to jedno z najstarszych świąt maryjnych w Kościele katolickim. Wierzymy bowiem, że krótko po zakończeniu ziemskiego życia matki Syna Bożego, Maryi, Zbawiciel złączył jej ciało z duszą i wprowadził do nieba, gdzie ją ukoronowano na królową niebios. Historia o śmierci i wniebowzięciu Maryi ma swoje odbicie w apokryfach, w których przekazywane są i tłumaczone w barwny sposób prawdy wiary. Święty Grzegorz z Tours żyjący w VI wieku napisał piękny apokryf, w którym tak relacjonuje śmierć Maryi: „Gdy wypełniwszy bieg życia ziemskiego, Najświętsza Maryja Panna miała zejść z tego świata, zebrali się w Jej domu wszyscy Apostołowie ze wszystkich krańców świata. Dowiedziawszy się o Jej niedalekim zejściu, czuwali razem z Nią. A oto Pan Jezus przyszedł z aniołami swymi i biorąc duszę Jej dał ją Michałowi Archaniołowi i odszedł. Natychmiast, lecz już po nadejściu brzasku dnia, Apostołowie wzięli ciało z łoża i umieścili je w grobie. Strzegli go czekając na przyjście Pana. I znowu stanął przy nich Pan, i rozkazał święte ciało na obłoku przenieść do raju, gdzie połączywszy się z duszą, teraz wraz z wybranymi zażywa radości dóbr wiecznych bez końca”.
Prawda wiary o wniebowzięciu Maryi obecna jest w wierze Kościoła od V wieku. W VI wieku cesarz bizantyjski Maurycy polecił obchodzenie tego święta w całym Kościele wschodnim, zaś w VII wieku pod wpływem klasztorów wschodnich święto przeniesiono do Kościoła rzymskokatolickiego, ustalając jego nazwę, podobnie jak w prawosławiu, jako Zaśnięcie Marii Panny. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny zajęło miejsce Zaśnięcia po ogłoszeniu w konstytucji apostolskiej „Munificentissimus Deus” („Nieskończenie Hojny Bóg”) dogmatu wiary Kościoła katolickiego. Stało się to 1 listopada 1950 roku za sprawą papieża Piusa XII. Dogmat ten stwierdza, że po zakończeniu swojego ziemskiego życia Najświętsza Maryja Panna została z ciałem i duszą wzięta do wiecznej chwały, podobnie jak Henoch i Eliasz.
 |
„Kwiaty po Tobie zostały w grobie, O Pani nasza święta, Gdyś anielskimi skrzydły z tej ziemi Do nieba była wzięta. Kadzielne wonie w grobowca łonie Jak pacierz słało kwiecie, W cudu godzinie wieść o tym płynie Po całym Bożym świecie. Choć przeszły wieki, jak w dzień daleki, Na Twoje święto, Pani, Kwiaty i zioła z miasta i sioła Składają Ci poddani…”. [Karol Hoffman „Kwiaty po Tobie…”] |
Wniebowzięcie NMP to w kulcie maryjnym najważniejsza uroczystość w ciągu roku; niejako zwieńczenie chwały, jaką oddajemy Maryi. Rangę tej uroczystości można przyrównać do Zmartwychwstania Chrystusa. Święto 15 sierpnia jest pełne treści teologicznych, kulturowych i obyczajowych. W tym dniu liczne sanktuaria maryjne, kościoły i kaplice, wypełniają się przybyłymi doń wiernymi i pielgrzymami. Kwiatowe dekoracje wzbogacają nastrój świętowania. Wielu wiernych przynosi do poświęcenia wianki zielne, bukiety kwiatów, kłosy zbóż i owoce. Pachnące zioła, piękne kwiaty, dojrzałe kłosy zbóż i dorodne owoce symbolizują duchową pełnię Maryi, jako „najdorodniejszego ziemskiego owocu”. Wszystkie one, podobnie jak Maryja, mają swój czas wzrostu i czas dojrzewania. Są dojrzałym plonem łąk, lasów, sadów i ornej ziemi.
W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, że: „Wniebowzięcie Maryi jest szczególnym uczestniczeniem w Zmartwychwstaniu Jej Syna i uprzedzeniem zmartwychwstania innych chrześcijan”. Jest ono dla nas znakiem nadziei, że my wszyscy, którzy staramy się iść przez życie, wierząc w godność naszych ciał oraz w ich przyszłe zmartwychwstanie, rzeczywiście zmartwychwstania dostąpimy. Przecież naszym Panem jest Jezus Chrystus, który za nas umarł i zmartwychwstał. On z pewnością ma moc i wolę „przekształcić nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała” (Flp 3.21). Wniebowzięcie Maryi tę naszą nadzieję zmartwychwstania ożywia i ukonkretnia, a równocześnie zachęca nas do odkrywania na co dzień godności naszych ciał oraz do jej coraz pełniejszego odzyskiwania.
W naszym kościele poświęcenie bukietów ze świeżych ziół i kwiatów na wszystkich Mszach św., zaś popołudniowa Mszy św. wyjątkowo o godz. 15:00.