Słońce jest coraz niżej na horyzoncie, dni są coraz bardziej ponure i szare. Wszyscy oczekujemy na jasność, na światło – podobnie jak na przyjście Jezusa, który jest prawdziwym Światłem świata. Adwent to wyjątkowy czas dla chrześcijan. Słowo adwent pochodzące z języka łacińskiego „adventus”, oznacza bowiem przyjście, przybycie. Jest to czas oczekiwania na przyjście Jezusa. Oczekiwanie to powinno rodzić w nas radość, gdyż jest oczekiwaniem na przyjście Chrystusa Pana. Dlatego też Adwent jest nie tyle czasem pokuty, ile raczej czasem pobożnego i radosnego oczekiwania. Religijny sens Adwentu dla człowieka wierzącego stanowi ważny element indywidualnego przygotowania się na nieuniknione spotkanie z Chrystusem Panem. Okres Adwentu na podwójny wymiar, zawiera w sobie podwójne przesłanie. Jest on liturgicznym okresem przygotowania się do przeżycia uroczystości Narodzenia Pańskiego, przez którą wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. Jednocześnie jest to okres, w którym przez wspomnienie pierwszego przyjścia Chrystusa, kierujemy dusze ku oczekiwaniu na Jego powtórne przyjście na końcu czasów. Stąd też okres adwentu określamy czasem pobożnego, aktywnego i radosnego oczekiwania. Idee adwentowe: narodzenie Syna Bożego i wyczekiwanie drugiego Jego przyjścia podzieliły Adwent na dwie części, gdzie dzień 17 grudnia stanowi granicę tego podziału.
 |
„Wyglądanie przez okno, nerwowe spoglądanie na zegarek, niecierpliwe kroki po pokoju. Albo tęsknota: czekamy na kogoś, czekamy na coś. Są rozmaite czekania – te wyraźne, niecierpliwe i te głęboko ukryte, ale nie mniej ciężkie. Życie ludzkie składa się z czekań. Spośród różnych czekań jest jedno czekanie najważniejsze, wspólne wszystkim – czekanie na Boga.”. [ks. Mieczysław Maliński “Ja przyjdę” ze zbioru “Aby nie ustać w drodze…”.] |
Okres Adwentu przypomina nam bardzo ważną prawdę, że jako chrześcijanie jesteśmy w trakcie nieustannego oczekiwania, ciągłego wypatrywania Zbawiciela. Oczekiwanie wiąże się z potrzebą gotowości, bycia zdecydowanym na to ostateczne spotkanie. W Adwencie nie chodzi tylko o przygotowanie się do Świąt Bożego Narodzenia, do świętowania pamiątki Wcielenia się Syna Bożego w ciało ludzkie, ale o coś więcej. Jest to czas, który uświadamia nam wierzącym, że jesteśmy ludźmi w drodze. Uświadamia nam, że na ziemi jesteśmy pielgrzymami, którzy zmierzają ku jakiemuś celowi, a takim celem dla każdego chrześcijanina jest wspólne spotkanie w domu Ojca. Adwent, to czas szczególny, który powinien motywować nas do podejmowania kroków w kierunku spraw Bożych odważniej niż dotychczas. Warto wykorzystać ten czas na pogłębienie życia wiary i osobistej więzi z Panem, który nadchodzi. Niech liturgiczne wskazania i zachęty adwentowe przygotują nasze serca do radosnego spotkania z Panem.
Najbardziej charakterystycznym zwyczajem adwentowym, zwłaszcza w Polsce, są Roraty. Roraty to Msza św. odprawiana codziennie (kiedyś przed świtem), ku czci Najświętszej Maryi Panny. Nazwa ta pochodzi od słów pieśni na wejście “Rorate caeli desuper” (“Spuśćcie rosę niebiosa”). Zbawiciel jest tu porównany do rosy. Najstarsze ślady odprawianej w Polsce Mszy św. Roratniej sięgają XII w. W wieku XVI były już znane w całej Polsce. Roraty to oczekiwanie na przyjście Pana z Matką Najświętszą, która pozostaje najlepszym wzorem postawy adwentowej. Wspomnienie rzeczy ostatecznych oraz czuwanie podkreśla dodatkowo pora nocna, zaś zapalone świece i lampiony mogą oznaczać lampy mądrych panien oczekujących na oblubieńca (Mt. 25, 1-13).
W naszym kościele parafialnym Roraty odprawiane będą codziennie od poniedziałku do soboty o godz.17:00. Nie zmarnuj szansy, aby jeszcze mocniej umocnić się w wierze i godnie przygotować się na przyjście Pana. Ten adwent może być ostatnim w twoim życiu. Przeżyj go najlepiej jak tylko potrafisz!