„Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.” [Mk. 1, 15]

     Środą Popielcową rozpoczynamy w kościele katolickim liturgiczny okres Wielkiego Postu. Jest to czas 40-dniowej pokuty, której głównym przesłaniem jest duchowe przygotowanie do największego święta w całym roku liturgicznym – Zmartwychwstania Pańskiego, czyli Świąt Wielkanocnych. Okres Wielkiego Postu jest dla nas wiernych wezwaniem do odnowienia życia i wewnętrznego nawrócenia. Tradycyjna praktyka wielkopostnego skupienia zawiera się w modlitwie, w poście i w jałmużnie.

     Ze Środą Popielcową związany jest od dawnych wieków obrzęd posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty. Popiół uświadamia nam, że wszystko, co materialne i doczesne przemija. Bóg jest wieczny, zaś nas ludzi, obdarował nieśmiertelną duszą i obiecał wieczną szczęśliwość w niebie. Symbolowi posypywania towarzyszą wypowiadane przez kapłana słowa: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz !” (Rdz 3,19)” lub „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.” (Mk 1,15). Są one gestem uznania swojej niewystarczalności i zależności od Boga. Słowa te uświadamiają nam kruchość ludzkiego życia, nieuchronność śmierci, naszą własną słabość i ułomność. „Nawracajcie się” – wezwanie to nie jest skierowane jedynie do wielkich grzeszników, ateistów, ale także do ludzi wierzących, do każdego z nas. Każdy z nas może coś zmienić na lepsze. Nikt z nas nie jest przecież doskonały. Każdy z nas mógłby o wiele lepiej żyć, niż żyje. Jednym z pierwszych elementów owej wewnętrznej przemiany jest zobaczenie swojego grzechu, po prostu przyznanie się do grzechu. Drugim etapem naszego nawracania się jest wyznanie grzechu. Do grzechu trzeba się nie tylko przyznać, ale go także wyznać, po prostu – trzeba grzech z siebie wyrzucić. Kolejnym etapem naszego nawracania się jest odwrócenie się od grzechu, zwane też mocnym postanowieniem poprawy. Powinniśmy wyjść z utartych, grzesznych kolein naszego życia. Natomiast druga część wezwania „wierzcie w Ewangelię” przypomina nam, że mamy nie tylko akceptować Boże słowo, ale także wypełniać to słowo. Powinniśmy kroczyć w prawdzie i żyć prawdą, gdyż ma ona siłę wyzwalającą. Ewangelię winna się stać księgą naszego życia i przypomnieniem Bożego słowa kierowanego do naszych serc. 

Środa Popielcowa 2017 r. „Choć popiół sypie się na nasze głowy, my jeszcze żyjemy. Jeszcze życie nasze w naszych rękach. I po raz któryś zaczynamy drogę ku naszemu zmartwychwstaniu. Za nami już tych dróg jest parę, kilka, kilkanaście, kilkadziesiąt. Za każdym razem sprawdzały nas – czy dorastamy do daru zmartwychwstania.
     A my wybraliśmy na tę naszą drogę Jezusa Chrystusa jako naszego Przyjaciela. Mamy, jak On, apostołów, którzy dopominali się o wynagrodzenie, Piotra który się Go zaparł w godzinie próby, zdrajcę Judasza, złośliwych faryzeuszów podsłuchujących nas, ale i prawdziwych przyjaciół: Łazarza, Józefa z Arymatei, Nikodema. Będziemy mieli w drodze radości i smutki, zachwyty i tragedie. Chcemy tak jak On kochać mimo wszystko, jak i godzić się z klęską, cieszyć się z sukcesów.
     Bo nie idziemy ku śmierci, idziemy ku zmartwychwstaniu. Nie idziemy w przepaść, ale idziemy w niebo.”’
.

[ks. M. Maliński „Który jest w ukryciu”]

     W Środą Popielcową – zgodnie z kanonami 1251-1252 Kodeksu Prawa Kanonicznego – obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły (trzy posiłki w ciągu dnia, w tym tylko jeden – do syta). Prawem o wstrzemięźliwości są związani wszyscy powyżej 14 roku życia, a prawem o poście – osoby pełnoletnie do rozpoczęcia 60 roku życia. Prawo kanoniczne nie nakłada na wiernych natomiast obowiązku uczestniczenia w tym dniu w Eucharystii (chociaż jest to powszechną praktyką, z której nie powinno się rezygnować bez ważnej przyczyny). 

     Środa Popielcowa ogłoszona została ponadto przez papieża św. Jana Pawła II dniem modlitwy o pokój na całym świecie.

     Przygotowując się do do owocnego przeżycia świąt Wielkiejnocy postarajmy się wygospodarować trochę czasu na udział w Gorzkich Żalach, Drodze Krzyżowej, Rekolekcjach Wielkopostnych, czy też na systematyczną lekturę Pisma Świętego. Spróbujmy się schronić przed gwarem i hałasem codziennego życia, zostać sam na sam z Bogiem i z samym sobą. W tym klimacie bliskości i ciszy wsłuchajmy się w Jego głos – głos, który będzie przemawiał do naszego serca. 

     W Środę Popielcową Msze św. w naszej parafii o godz. 9:00 i 17:00 (kościół) oraz o 15:00 (Krzywopłoty).