Gdy popatrzymy na poniższy obraz niemieckiego malarza i rysownika Carla Spitzwega, to widzimy człowieka ubranego w kolorowy strój w kratkę z wysoką spiczastą czapką na głowie. Kim on jest? Czy to może jakiś przebieraniec, który szaleńczo bawił się na balu maskowym? A może to ubiór cyrkowego klauna, który teraz zamknięty w celi siedzi smutny ze spuszczoną głową na więziennej pryczy? Nie znając tytułu obrazu trudno nam zrozumieć, co artysta miał na myśl. Dopiero gdy przeczytamy tytuł i dowiemy się, że jest to „Środa Popielcowa”, wówczas intencje artysty stają się dla nas jasne. Ten smutny błazen to Ty i ja, każdy człowiek, bez wyjątku.
W starotestamentowej Księdze Kaznodziei Salomona czytamy: „Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem: Jest … czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów” (Kazn 3,1 i 3:4). Całe nasze życie przypomina trochę ten moment roku liturgicznego, z jakim mamy do czynienia w Środę Popielcową. Dzień ten oznacza koniec karnawału i początek Wielkiego Postu. Zderzenie radości i smutku, przyjemności i cierpienia, beztroski i zadumy – rzeczy, które są przecież obecne w każdej ludzkiej egzystencji.
 |
„Posypmy głowy popiołem, Przed Panem stańmy w pokorze, Pieśń nową zanućmy społem, Nad nami zlituj się Boże! Przywdziejmy szaty pokutne Z żalu za grzechy i winy; Oddal, o Panie okrutne Kary za nasze złe czyny. Ukorzyć się trzeba nam szczerze, Bo nikt z nas nie jest bez zmazy; Złóżmy Mu siebie w ofierze, Stańmy czystości na straży. Posypmy głowy popiołem, Nad nami zlituj się Boże, Pieśń nową zanućmy społem, Stańmy przed Panem w pokorze.” [Teresa Zajewska „Na Popielec”] |
Środa Popielcowa to dzień, w którym – po karnawałowej beztrosce i szaleństwach – przychodzi czas na refleksję, zadumę i zastanowienie. Często myślimy wówczas o śmierci. „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” – taka myśl zdaje się też nawiedzać ubranego w błazeński strój człowieka, zamkniętego w celi z zakratowanym oknem. Ta cela to oczywiście symbol „więzienia ludzkiej egzystencji”, które ogranicza każdego z nas, z którego nie ma ucieczki.
Nastrój powyższego obrazu jest melancholijny i przygnębiający. Mimo wszystko jednak jest na nim coś, co sprawia, że smutek nie dominuje całkowicie. Nadzieję taką daje mocne światło, które oblewa zasmuconego człowieka. Wiemy dobrze, że po zakończeniu Wielkiego Postu odkryjemy po raz kolejny wielką prawdę o zmartwychwstaniu. Nie tylko o zmartwychwstaniu Chrystusa dwa tysiące lat temu, ale także o zmartwychwstaniu każdego z nas. Ta prawda sprawia, że nadzieja wlewa się w serce człowieka.
W Środą Popielcową – zgodnie z kanonami 1251-1252 Kodeksu Prawa Kanonicznego – obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły (trzy posiłki w ciągu dnia, w tym tylko jeden – do syta). Prawem o wstrzemięźliwości są związani wszyscy powyżej 14 roku życia, zaś prawem o poście – osoby pełnoletnie do rozpoczęcia 60 roku życia. Prawo kanoniczne nie nakłada na wiernych natomiast obowiązku uczestniczenia w tym dniu w Eucharystii (chociaż jest to powszechną praktyką, z której nie powinno się rezygnować bez ważnej przyczyny).
W Popielec Msze św. w naszej parafii o godz. 9:00 i 17:00 (kościół) oraz o 15:00 (Krzywopłoty). Natomiast tradycyjne nabożeństwa wielkopostne: Droga Krzyżowa w piątki o godz. 16:30 i w niedziele o o godz. 15:00, zaś Gorzkie Żale w niedziele o godz. 15:30.