„Słowiczki już śpiewają, Wesoły nastał maj.”

     Niebawem rozpocznie się miesiąc maj – najpiękniejszy miesiąc roku. Wokół nas niepowtarzalna wielobarwność i mnogość kwiatów oraz dynamizm wylewającej się z każdego zakątka zieleni. Wszystkiemu dodatkowo towarzyszy różnorodność ptasich śpiewów oraz zazwyczaj piękna słoneczna pogoda. Przyroda w tym miesiącu swoim pięknem oddziałuje silnie na wyobraźnię i doznania estetyczne każdego człowieka. Nic więc dziwnego, że ten właśnie miesiąc człowiek w swojej pobożności już dawno temu postanowił ofiarować Matce Boga – Najświętszej Maryi Pannie.
     To właśnie w maju gromadzimy się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i  figurach przydrożnych by odprawiać Nabożeństwa Majowe, zwane potocznie majówkami. Podczas tych nabożeństw odmawia się lub odśpiewuje Litanię Loretańską (będącą hymnem na cześć Maryi) oraz modlitwę „Pod Twoją obronę”. Modlitwom tym towarzyszą przepiękne w swojej treści i melodyjności pieśni poświęcone Matce Bożej. W niektórych miejscowościach, zgodnie z przyjętą tradycją, w czasie tych nabożeństw czytane są rozważania, zaś zgromadzeni wierni odmawiają także Różaniec Święty, a całość często kończą Apelem Jasnogórskim. Nabożeństwo majowe w kościołach odprawiane jest z wystawieniem Najświętszego Sakramentu.
Modlitwy majowe zmienią nie tylko nasze serca, ale także nasz krajobraz: w maju przydrożne kapliczki, figury Matki Bożej rozsiane w tysiącach miejsc, przystrajane są kwiatami, wieńcami; przy nich gromadzą się wierni, by modlić się, śpiewać.

Nabożeństwo Majowe 2020 „Słowiczki już śpiewają,
Wesoły nastał maj.
I kwiaty pokrywają,
Ziemię jak Boży raj.
I my Ci zaśpiewamy,
Zdobimy Cię kwiatami.
Maryjo, Maryjo, o Maryjo.
Bądź od nas pozdrowiona,
Jako majowy kwiat.
Imieniem nad imiona.
Co chwali cały świat.
Ty kwitniesz, śliczny kwiecie.
Jak w zimie tak i w lecie.
Maryjo, Maryjo, o Maryjo.”.

[„Słowiczki już śpiewają” – tradycyjna pieśń maryjna]

     Historia Nabożeństw Majowych sięga V wieku, gdy to na Wschodzie ludzie zaczęli się gromadzić i śpiewać pieśni na cześć Matki Bożej. W Kościele zachodnim dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstał pomysł, aby miesiąc maj poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił taką myśl, był król hiszpański Alfons X. Władca ten zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Heinrich Seuse, uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wspominał, że jako chłopiec zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił pleść z kwiatów wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W 1549 roku wydana została w Niemczech książeczka pod tytułem „Maj duchowy”, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W żywocie św. Filipa Nereusza czytamy, że gromadził on dziatwę przy figurach i obrazach Matki Bożej, śpiewał z nimi pieśni, zbierał kwiaty i zachęcał do składania ku Jej czci kwiatów, duchowych ofiar i wyrzeczeń. Nowicjusze dominikańscy we Fiesole (w latach 1677-1709) w maju gromadzili się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi i czcili ją muzyką, śpiewem i składaniem duchowych wyrzeczeń. Za autora właściwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jezuitę, o. Ansolani (1713). On to w kaplicy królewskiej w Neapolu codziennie w maju urządzał koncert pieśni ku czci Bożej Matki, który kończył się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.
     Za największego apostoła nabożeństw majowych uważa się jezuitę o. Muzzarelli. W 1787 roku wydał on broszurkę, w której propagował nabożeństwo majowe. Rozesłał ją do wszystkich biskupów Italii, sam zaś w Rzymie zaprowadził to nabożeństwo w słynnym kościele zakonu Il Gesù, mimo że zakon wtedy formalnie już nie istniał, zniesiony przez papieża Klemensa XIV w 1773 roku. Odprawiał on również nabożeństwo majowe w Paryżu, gdzie towarzyszył papieżowi Piusowi VII w podróży na koronację Napoleona Bonaparte. Pius VII nabożeństwo majowe obdarzył odpustami. Dalsze odpusty do nabożeństwa majowego – na które składa się Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem – przypisał w 1859 roku papież bł. Pius IX. W połowie XIX wieku nabożeństwo majowe przyjęło się w prawie wszystkich krajach.
     W Polsce zaś pierwsze Nabożeństwo Majowe wprowadzili w 1838 roku jezuici w Tarnopolu (inne źródła wskazują na 1837 rok i kościół Świętego Krzyża w Warszawie), zaś po około 30 latach stało się ono popularne w całym kraju.
     Nabożeństwa Majowe jest dla nas wyjątkową okazją, by przez modlitwę, przez piękne pieśni maryjne, przez cichą osobistą rozmowę – zawierzyć Matce Bożej własne sprawy, ukazać jej nasze problemy i rozterki, a nawet złożyć u Jej stóp całą swoją niedolę. Ona z matczyną miłością i troską przedstawi je swojemu Synowi i Jego Ojcu, by wyjednać nam łaskę i miłosierdzie. Jest ona najpewniejszą drogą otrzymania ich dla każdego, kto Jej zaufa. „Szczęśliwy, kto się do Matki uciecze” – zapewniają słowa przepięknej pieśni maryjnej.
     Nabożeństwo Majowe w naszym kościele codziennie w miesiącu maju – w dni powszednie o godz. 18:00, zaś w niedziele bezpośrednio po popołudniowej Mszy św. odprawianej o godz. 16:00.
W związku z panującą epidemią ilość wiernych uczestniczących we wszelkich uroczystościach religijnych ograniczona jest stosownymi rozporządzeniami (aktualnie dopuszczalne jest przebywanie w naszym kościele maksymalnie 14 osób).