„Ponownie zbliża się Pascha Pana ! Aby nas do niej przygotować, Boża Opatrzność daje nam każdego roku Wielki Post, „sakramentalny znak naszego nawrócenia”, który zapowiada i urzeczywistnia możliwość nawrócenia się do Pana całym sercem i całym życiem.” Słowami tymi rozpoczyna się Orędzie Ojca Świętego Franciszka na tegoroczny Wielki Post. Wielki post to rozpoczynający się Środą Popielcową okres czterdziestodniowego przygotowania do największej chrześcijańskiej uroczystości – Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Okres ten ma pobudzić nas do podjęcia zdecydowanej drogi osobistej odnowy i nawrócenia. W przesłaniu skierowanym do wszystkich ludzi dobrej woli, otwartych na słuchanie Boga, Papież przestrzega nas przed fałszywymi prorokami. Ich działanie grozi wygaśnięciem miłości, która jest istotą Ewangelii. Trzeba więc się zastanowić, kim oni są. Pierwsza grupa fałszywych proroków, przypominająca „zaklinaczy węży” wykorzystuje emocje, aby zniewalać ludzi. Dlatego wielu daje się zwieść powabom trwającej parę chwil przyjemności, ulegając iluzji pieniądza albo myślom o samowystarczalności i wtedy padają ofiarą samotności. Inną grupę fałszywych proroków Papież nazywa „szarlatanami”. To ci, którzy proponują łatwe i natychmiastowe sposoby na zaradzenie cierpieniom. Jako przykłady takich działań podaje remedium w postaci narkotyków, relacje „jednorazowego użytku”, łatwe, ale nieuczciwe zarobki. W pułapkę „szarlatanów” wpadają także ci, którzy wplątują się w sieć życia wirtualnego, gdzie relacje wydają się być łatwiejsze, ale w ostateczności są pozbawione sensu. Potrzeba więc rozeznawania, które pozwala badać czy nie jesteśmy zagrożeni przez kłamstwa fałszywych proroków. Dalej Ojciec Święty przestrzega przed groźbą oziębienia miłości w ludzkich sercach. Dzieje się tak, gdy człowiek ulega chciwości pieniądza, którego następstwem jest odrzucenie Boga. Wtedy nie przyjmuje się pocieszenia, które daje Bóg, ale wybiera się przygnębienie. Ono zaś przeradza się w przemoc przeciwko tym, których uważa się za zagrożenie naszych „pewników”. Jako antidotum na te zagrożenia Franciszek proponuje klasyczne środki: modlitwę, jałmużnę i post.
 |
„Potrzeba nam umartwienia, potrzeba postu, bo w nas obok dobra drzemie zło. Stąd tak często jesteśmy zagubieni w naszych ocenach, skłóceni sami z sobą, tracący orientację, grunt pod nogami. I uważamy za dobro to, co po chwili opanowania się oceniamy jako zło; za rację to, co po chwili uciszenia uznamy za kłamstwo; za sprawiedliwość to, co po chwili uspokojenia znajdujemy jako krzywdę. Potrzeba nam umartwienia, potrzeba postu, bo potrzeba nam świadomości zagrożenia złem: żebyśmy tacy pewni siebie nie byli – bo nie jesteśmy; żebyśmy tacy mądrzy nie byli – bo nie jesteśmy; żebyśmy tacy doskonali nie byli – bo nie jesteśmy.” [ks. Mieczysław Maliński „Jeżeli pokutować nie będziecie” ze zbioru „Chodzący po morzu”] |
Ze Środą Popielcową związany jest od dawnych wieków obrzęd posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty. Popiół uświadamia nam, że wszystko, co materialne i doczesne przemija. Bóg jest wieczny, zaś nas ludzi, obdarował nieśmiertelną duszą i obiecał wieczną szczęśliwość w niebie. Symbolowi posypywania towarzyszą wypowiadane przez kapłana słowa: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz !” (Rdz 3,19)” lub „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.” (Mk 1,15). Są one gestem uznania swojej niewystarczalności i zależności od Boga. Słowa te uświadamiają nam kruchość ludzkiego życia, nieuchronność śmierci, naszą własną słabość i ułomność.
W Środą Popielcową – zgodnie z kanonami 1251-1252 Kodeksu Prawa Kanonicznego – obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły (trzy posiłki w ciągu dnia, w tym tylko jeden – do syta). Prawem o wstrzemięźliwości są związani wszyscy powyżej 14 roku życia, a prawem o poście – osoby pełnoletnie do rozpoczęcia 60 roku życia. Prawo kanoniczne nie nakłada na wiernych natomiast obowiązku uczestniczenia w tym dniu w Eucharystii (chociaż jest to powszechną praktyką, z której nie powinno się rezygnować bez ważnej przyczyny).
Przygotowując się do do owocnego przeżycia Świąt Paschalnych postarajmy się wygospodarować trochę czasu na udział w Rekolekcjach Wielkopostnych, na udział w tradycyjnych nabożeństwach wielkopostnych – Gorzkich Żalach i Drodze Krzyżowej, czy też na systematyczną lekturę Pisma Świętego. Spróbujmy się schronić przed gwarem i hałasem codziennego życia, zostać sam na sam z Bogiem i z samym sobą. W tym klimacie bliskości i ciszy wsłuchajmy się w Jego głos – głos, który będzie przemawiał do naszego serca.
W Środę Popielcową Msze św. w naszej parafii o godz. 9:00 i 17:00 (kościół) oraz o 15:00 (Krzywopłoty). Droga Krzyżowa w piątki o godz. 16:30, natomiast w niedziele o o godz. 15:00, zaś o godz. 15:30 Gorzkie Żale. Niech nasze uczestnictwo w nabożeństwach wielkopostnych będzie naszą modlitwą. Z modlitwą nieśmy ten krzyż i nieśmy go z Nim !