Ostatni tydzień Wielkiego Postu zapoczątkowany Niedzielą Palmową nosi nazwę Wielkiego Tygodnia. Tygodnia zwanego „wielkim” dla podkreślenia znaczenia tego okresu dla całego roku liturgicznego, okresu w którym dokonują się wydarzenia zbawcze. Rozpoczynająca go Niedziela Palmowa jest wspomnieniem uroczystego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy bezpośrednio przed Jego Męką i Śmiercią na Krzyżu. Na pamiątkę tego zdarzenia w dniu tym święcimy palmy oraz organizowane są uroczyste procesje. Poniedziałek, wtorek i środa Wielkiego Tygodnia są dniami szczególnie poświęconymi sakramentowi pojednania – nie wyróżniają się niczym, jeśli chodzi o liturgię.
Szczytem roku liturgicznego i Wielkiego Tygodnia jest Święte Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Pańskiego (Triduum Sacrum) – najważniejsze wydarzenie w roku liturgicznym kościoła katolickiego. Uobecnia się wtedy i uskutecznia misterium Paschy, to jest przejścia Jezusa z tego świata do Ojca. Przez sprawowanie tego misterium w znakach liturgicznych i sakramentalnych Kościół jednoczy się wewnętrznie z Chrystusem, swoim Oblubieńcem.
 |
„Z palmami w rękach wołamy: „Hosanna Synowi Dawidowemu”. W grupie odważniej, podnieceni sukcesem, powodzeniem Jezusa, jak banda owiec w gromadzie silna, mocna, odważna, wierna. To mistrz nasz, Pasterz nasz, możemy się nim chwalić. Gdy przyjdzie rozproszenie, gdy każdy z nas indywidualnie stanie przed perspektywą śmierci, zagrożenia, zemsty, wtedy odpada odwaga, uniesienie, a zostaje tylko nagi strach. Strach przed konsekwencjami, przed cierpieniem, przed śmiercią. „Nie znam tego człowieka”. Nie chcę mieć z Nim nic wspólnego. Dajcie mi spokój. Chcę żyć. Normalnie. Jak człowiek – z perspektywą rozwoju, awansu, ze śniadaniem codziennie i obiadem, i kolacją. Żeby móc spokojnie posiedzieć przed telewizorem, przyjaciół nawiedzić, iść na kawę. Nie ma nas ani w czasie biczowania, ani pod krzyżem, ani przy złożeniu do grobu. Nie chcemy wyśmiania, chłosty, cierpienia, maltretowania, klęski. ….” [ks. M. Maliński „Uczniowie Jezusa” ze zbioru „Góry przenosić”] |
Wielki Czwartek. Jest dniem ustanowienia sakramentu Eucharystii oraz sakramentu kapłaństwa. W tym dniu we wszystkich kościołach wolno odprawić tylko jedną Mszę św. w godzinach wieczornych. Nazywamy ją „Mszą Wieczerzy Pańskiej”. Jedynie w kościołach katedralnych w tym dniu odprawia się dwie Msze św. Rano biskup diecezjalny koncelebruje Mszę Świętą Krzyżma. Podczas wieczornej Mszy Wieczerzy Pańskiej opuszczony zostanie obrzęd umywania nóg, będący nawiązaniem do biblijnego gestu Jezusa. Na zakończenie uroczystości Ciało Chrystusa zostaje przeniesione do specjalnie przygotowanej kaplicy, zwanej Ciemnicą. Tam do późnych godzin wieczornych wierni uczniowie czuwają wraz z Jezusem, wspominając Jego samotną modlitwę w Ogrójcu, zdradzieckie pojmanie i pierwsze przesłuchania.
Wielki Piątek. Jest to dzień Męki i Śmierci Chrystusa. W tym dniu nie odprawia się Mszy św. Liturgia zaprasza nas do rozważania biblijnego opisu Męki Pańskiej, a następnie adoracji i uczczenia Krzyża świętego. W związku z trwającą pandemią adoracja krzyża będzie odbywać się przez przyklęknięcie. Tylko główny celebrans odda mu cześć przez pocałunek. Po liturgii eucharystycznej Ciało Chrystusa przenosi się uroczyście do adoracji do tak zwanego Grobu Pańskiego. Przy Bożym Grobie będzie odbywać się adoracja. W Wielki Piątek – zgodnie z kanonami 1251-1252 Kodeksu Prawa Kanonicznego – obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły (trzy posiłki w ciągu dnia, w tym tylko jeden – do syta). Prawem o wstrzemięźliwości są związani wszyscy powyżej 14. roku życia, a prawem o poście – osoby pełnoletnie do rozpoczęcia 60-go roku życia.
Wielka Sobota. Jest dniem spoczynku Pana Jezusa w Grobie. W dniu tym nie odprawia się Mszy św. ani innych nabożeństw aż do Wigilii Paschalnej. Przez cały dzień, wierni nawiedzają Grób Pański i czuwają na modlitwie, pamiętając, że jest tam obecny pod osłoną chleba Uwielbiony i Zmartwychwstały Pan. W tym dniu tradycyjnie święci się pokarmy.
Wielkanoc – Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego. Wielkanoc zaczyna się Wigilią Paschalną odprawianą już w sobotę po zachodzie słońca. Tradycyjnie rozpoczynała ją liturgia światła. Dalsza część liturgii paschalnej to czytania przeplatane psalmami. Przypominają one całą historię zbawienia, poczynając od stworzenia świata, aż do Zmartwychwstania. W czasie liturgii chrzcielnej odnowione zostaną przyrzeczenia chrzcielne, ale nie będzie stosowane pokropienie. Wigilia Paschalna tradycyjnie kończy się Eucharystią i procesją rezurekcyjną. Procesja rezurekcyjna ze względów praktycznych w wielu miejscach w Polsce (min. w naszej parafii) nie odbywała się w Noc Zmartwychwstania, ale przenoszona była na niedzielny poranek. W bieżącym roku ze względów epidemicznych procesja nie odbędzie się, zaś Najświętszy Sakrament wystawiony zostanie na głównym ołtarzu i po odśpiewaniu pieśni wielkanocnej nastąpi błogosławieństwo zgromadzonych Najświętszym Sakramentem.
Uroczystości Triduum Paschalnego Męki i Zmartwychwstania Pańskiego w naszym kościele w Wielki Czwartek i w Wielki Piątek o godz. 16:00 oraz w Wielką Sobotę o godz. 20:00. W Wielki Piątek o godz. 15:30 Droga Krzyżowa, zaś w Wielkanoc uroczysta Eucharystia Rezurekcyjna o godz. 6:00.
W Wielką Sobotę poświęcenie pokarmów w następującym porządku: Golczowice – godz. 10:00, Kolbark – godz. 10:30, Krzywopłoty – godz. 11:00 i Cieślin – godz. 12:00. W Cieślinie poświęcenie przed kościołem, natomiast w pozostałych miejscowościach w tradycyjnych miejscach (rejon kapliczek w Kolbarku i w Krzywopłotach oraz rejon krzyża w Golczowicach). Przy poświęceniu pokarmów zachowajmy wszelkie środki ostrożności. Przychodzimy w maseczkach i zachowujemy dystans. Ksiądz wszędzie podejdzie i poświęci pokarmy. Zwracam się z gorącą prośbą, aby przy poświęceniu pokarmów złożyć ofiarę na tacę na bieżące wydatki parafialne.
W czasie Triduum Paschalnego można codziennie uzyskać odpust zupełny, biorąc udział w liturgii. Są to najważniejsze wydarzenia historii zbawienia. Postarajmy się licznie uczestniczyć w celebracji tych świętych dni. W związku z wprowadzonymi obostrzeniami ograniczającymi ilość osób mogących przebywać w świątyni, możliwe jest uczestniczenie na przykościelnych placach, na zewnątrz świątyń, gdzie nie obowiązują limity wiernych, a jedynie nakaz zakrywania maską ust i nosa oraz dystansowania się na odległość nie mniejszą niż 1,5 m.
„To wszystko przeżyjemy raz jeszcze, z Bożą pomocą, w Triduum Paschalnym. Poprzez wymowne obrzędy Wielkiego Tygodnia liturgia ukaże nam, że między męką a zmartwychwstaniem istnieje nierozerwalna ciągłość. Śmierć Chrystusa zawiera już w sobie zalążek zmartwychwstania.” (św. Jan Paweł II – Audiencja generalna w Wielką Środę, 19.04.2000 r.)